رئیس جمهور در مراسم آغاز رسمی سال تحصیلی 99-98 ، تاکید کرد دولت تمام تلاش خود را برای ارتقای آموزش و پرورش کشور بکار گرفته به گونه ای که از ابتدای فعالیت دولت یازدهم تاکنون بودجه آموزش و پرورش سه برابر شده و از 15 هزار میلیارد به 46 هزار میلیارد تومان رسیده است.
رئیس جمهور در مراسم آغاز رسمی سال تحصیلی 99-98 ، تاکید کرد دولت تمام تلاش خود را برای ارتقای آموزش و پرورش کشور بکار گرفته به گونه ای که از ابتدای فعالیت دولت یازدهم تاکنون بودجه آموزش و پرورش سه برابر شده و از 15 هزار میلیارد به 46 هزار میلیارد تومان رسیده است.
اگر می خواهیم محیط مدرسه،محیطی شاد و دلپذیر باشد باید اشتیاق دانش اموزان را نسبت به آن جلب کرد.برای مثال می توان کارهای زیر را انجام داد: صبحگاه شادتر برگزار شود میتوانیم مدرسه را شاد کنیم اما برخی موانع و چالشهایی در آموزش و پرورش وجود دارد که اجازه نمیدهد مدیر مدرسه فضا را برای دانشآموزان شاد کند و حتی میتوان مراسم صبحگاه را شادتر کرد اما مدیر این اجازه را ندارد و برای همین هماکنون شاهد این هستیم که محیط مدرسه چندان بانشاط نیست.از طرفی متأسفانه دانشآموزان در خانههای کوچک آپارتمانی زندگی میکنند و فضایی برای جنب و جوش ندارند بعد از خانه هم ساعتها در مدرسه هستند و در مدرسه نیز فضای استاندارد برای فعالیتهای دانشآموزان وجود ندارد برای همین دانشآموزان فقط مجبورند در کلاس درس باشند. این وضعیت در مدارس دولتی بسیار بیشتر از مدارس غیردولتی دیده میشود برای همین تا زنگ مدرسه میخورد دانشآموزان دوست دارند زودتر از مدرسه بروند به نظرم مسئولان آموزشی باید درباره فضا و محتوا به طور جدی بازنگری کنند. معلمان شادی را به دانشآموزان انتقال دهند شادابی و نشاط یک تعریف اجتماعی دارد و در این شادابی یک بالندگی هم نهفته است. فکر نمیکنم مدارس ما شاد باشند. ممکن است در ظاهر دانشآموز بخندد و با دوستش خوش بگذراند اما بسیاری از دانشآموزان هم هستند که علاقهای به مدرسه رفتن ندارند. این موضوع هم عوامل و دلایل خاصی دارد. فضای مدارس کشور سختگیرانه و نمره محور است و همین سختگیری برای گرفتن نمره موجب میشود که دانشآموز علاقهای به حضور در کلاس درس نداشته باشد. اگر از دانشآموزان بپرسید کدام زنگ را بیشتر دوست دارید بیشتر آنها جواب میدهند زنگ آخر را، چرا که میدانند بعد از آخرین کلاس میتوانند از مدرسه خلاص شوند این زنگ خطر برای مسئولان آموزشی است. برخی از معلمان بیحوصله هستند و خلاقیتی برای شاد کردن کلاس ندارند. فکر میکنم مسئولان آموزش و پرورش باید از معلمان شروع کنند و برای آنها شادابی را تعریف کنند تا آنها این شادی را به دانشآموزان انتقال دهند. علاوه بر اینها میتونیم از تجربیات سایر کشورها هم استفاده کنیم: