اگر می خواهیم محیط مدرسه،محیطی شاد و دلپذیر باشد باید استیاق دانش آموزان را نسبت به آن جلب کرد.برای مثال می توان کار های زیر را انجام داد:
1-صبحگاه شادتر برگزار شود
می توانیم مدرسه را شادتر کنیم اما برخی موانع و چالش هایی در آموزش و پرورش دیده می شود که اجازه نمی دهم مدیر مدرسه فضا را برای دانش آموزان شاد کند و حتی می توان مراسم صبحگاهی را شادتر اما مدیر این اجازه را ندارد و برای همین هم اکنون شاهد این هستیم که محیط مدرسه شاد و دلپذیر نیست.از طرفی متاسفانه دانش اموزان در خانه های کوچک آپارتمانی زندگی می کنند و فضایی برای جنب و جوش ندارند و بعد از خانه هم ساعت ها در مدرسه هستند و در مدرسه نیز فضای استاندارد برای فعالیت های دانش اموزان وجود ندارد.برای همین دانش اموزان فقط مجبورند در کلاس درس باشند.به همین دلیل است تا زنگ مدرسه می خورد دانش اموزان دوست دارندزودتر از مدرسه بروند.مسئولان باید در فضای آموزشی به طور جدی تجدید نظر کنند.معلمان شادی را به دانش‌آموزان انتقال دهند
شادابی و نشاط یک تعریف اجتماعی دارد و در این شادابی یک بالندگی هم نهفته است. فکر نمی‌کنم مدارس ما شاد باشند. ممکن است در ظاهر دانش‌آموز بخندد و با دوستش خوش بگذراند اما بسیاری از دانش‌آموزان هم هستند که علاقه‌ای به مدرسه رفتن ندارند. این موضوع هم عوامل و دلایل خاصی دارد. فضای مدارس کشور سختگیرانه و نمره محور است و همین سختگیری برای گرفتن نمره موجب می‌شود که دانش‌آموز علاقه‌ای به حضور در کلاس درس نداشته باشد. اگر از دانش‌آموزان بپرسید کدام زنگ را بیشتر دوست دارید بیشتر آنها جواب می‌دهند زنگ آخر را، چرا که می‌دانند بعد از آخرین کلاس می‌توانند از مدرسه خلاص شوند این زنگ خطر برای مسئولان آموزشی است. برخی از معلمان بی‌حوصله هستند و خلاقیتی برای شاد کردن کلاس ندارند. فکر می‌کنم مسئولان آموزش و پرورش باید از معلمان شروع کنند و برای آنها شادابی را تعریف کنند تا آنها این شادی را به دانش‌آموزان انتقال دهند.
